اگر زمين ديگر به دور خورشيد نگردد چه اتفاقي مي افتد؟

كره زمين با سرعت ۱۱۰ هزار كيلومتر در ساعت به دور خورشيد مي گردد، اما اگر روزي زمين از حركت بايستد و ديگر به دور اين ستاره ي سوزان و عظيم الجثه نگردد چه اتفاقي خواهد افتاد؟ 
اول آنكه اگر سياره ي زمين يكباره از گردش به دور خورشيد بايستد، شما فوراً جان خود را از دست خواهيد داد، چون از روي كره ي زمين به سمت فضا پرتاب خواهيد شد، درست مثل زماني كه در يك خودرو هستيد و راننده يكباره ترمز مي كند. اما اگر از سرعت گردش زمين به دور خورشيد رفته رفته كم شود، يك مرگ تدريجي اما كماكان وحشتناك در انتظار شما خواهد بود. علت اين مسأله داغ شدن تدريجي سياره زمين است.
هفته ي اول متوجه تغيير زيادي نمي شويد. دماي هواي كره زمين كمتر از يك درجه ي سانتيگراد افزايش مي يابد و ظرف يك هفته ي بعدي به حدود ۱۶ درجه ي سانتيگراد مي رسد. اما هر چه به خورشيد نزديك تر شويم، نيروي كشش خورشيد قوي تر مي شود و با سرعت بيشتري به سمت آن مي رويم. اين مسأله باعث افزايش تصاعدي دماي هوا مي شود.
تا روز بيست و يكم، دماي هواي كره زمين به ۳۵ درجه ي سانتيگراد مي رسد. اين ميزان، از دماي يك روز عادي در صحراي بزرگ آفريقا هم بيشتر است. گرماي بياباني، خشكسالي، آتش سوزي و نابودي محصولات كشاورزي را به دنبال خواهد داشت. پرتوهاي فرابنفش خورشيد به قدري شدت پيدا مي كنند كه تنها ۱۵ دقيقه حضور در فضاي بيرون به آفتاب سوختگي شديد مي انجامد.
تا روز سي و پنجم، دماي جهاني هوا به ۴۸ درجه ي سانتيگراد مي رسد. اين ميزان با دماي هواي يك روز تابستاني عادي در دره مرگ برابري مي كند كه يكي از گرم ترين نقاط روي زمين است. بيشتر پستانداران، پرندگان و حشرات به دليل پخته شدن پروتئين هاي تشكيل دهنده ي سلول هاي بدن شان تلف مي شوند. حتي سوسك ها هم اين شرايط آخرالزماني را دوام نمي آورند. 
انسان ها براي ادامه ي حيات به دستگاه هاي تهويه ي هوا در فضاهاي داخلي نياز دارند. اما مشكل آنجا است كه مقدار انرژي اي كه براي فعاليت همزمان ميليون ها دستگاه تهويه مورد نياز است به قدري زياد است كه باعث از كار افتادن شبكه هاي برق سراسر دنيا مي شود. 
تا روز چهل و يكم، زمين سياره ي زهره را هم پشت سر گذاشته و دومين سياره از خورشيد محسوب مي شود. دماي هواي كره زمين هم به ۶۶ درجه ي سانتيگراد رسيده. اما باور مي كنيد يا نه، هنوز موجوداتي هستند كه به حيات خود ادامه مي دهند. مثل باكتري ترموس آكواتيكوس كه در آبفشان هاي داغ يلوستون زندگي مي كند. 
تا روز پنجاه و چهارم، دماي هوا از ۱۶۰ درجه ي سانتيگراد عبور مي كند و آخرين بقاياي حيات بر روي كره زمين هم به تدريج از بين مي رود. طولي نمي كشد كه سياره ي بي آب و علف زمين از مدار عطارد عبور مي كند. زمين در آخرين هفته ي حياتش، اولين سياره از خورشيد محسوب مي شود. روز شصت و پنجم آخرين روز كره زمين است.
در اين روز، نيروي گرانش شديد خورشيد به قدري كره زمين را كش مي آورد كه آن را به شكل بيضي درمي آورد و مواد مذاب درون زمين يا همان ماگما شروع به بيرون ريختن از پوسته ي زمين مي كند. در حدود ظهر، با رسيدن دماي هوا به ۳،۸۰۰ درجه ي سانتيگراد، كره زمين تكه تكه مي شود و از آن سنگ مايع بيرون مي زند. حالا سياره ما به طور كامل نابود شده و ديگر وجود ندارد.